Toen de zondagsbrief begon werd elke jarige vermeld. Geen toestemming nodig. En op het twitteraccount van “wij van Noord” werden de verjaardagen van de leden van wijk Noord zelfs op Twitter vermeld.! Toen er iemand was vergeten te vermelden waren de rapen gaar.
Wat is er veel veranderd.
Zomaar een willekeurig dorp in Nederland.
In het tijdperk van de AVG is het maken van een foto van een kind op school een daad die bijna gelijk staat aan het openen van Pandora’s doos. Ouders, gewapend met toestemmingformulieren en juridische kennis, staan klaar om elke overtreding van de privacywetgeving te bestrijden. Maar zodra de schooldag voorbij is, verandert alles.
Neem bijvoorbeeld de kerk op zondag. Daar zitten de kinderen netjes op de eerste rij, terwijl de camera’s van de kerkomroep vrolijk draaien. Geen ouder die zich zorgen maakt over de privacy van hun kroost. “Ach, het is toch leuk zeggen ze, terwijl de beelden live worden uitgezonden op het wereldwijde web.
En dan is er nog Facebook. Foto’s van kinderen in alle mogelijke situaties worden zonder enige aarzeling gedeeld. “Kijk eens hoe schattig mijn kleine spruit is!” roept een trotse ouder, terwijl de likes en reacties binnenstromen. Maar o wee, als de school een foto wil maken voor de nieuwsbrief. Dan moeten er eerst drie formulieren worden ingevuld en een vergadering met de directie worden gepland.
De AVG heeft zeker wat teweeggebracht. Het heeft ons geleerd dat privacy belangrijk is, behalve als het ons niet uitkomt. En zo blijven we worstelen met de balans tussen bescherming en trots.
Het is wat het is. Pak maar even de zoutpot en neem er wat korrels zout uit
Bob Grieze
